Kaderiyle Başbaşa

Birgün bir sarı yaprak,
Rüzgara kapılarak,
Sarsılıp koptu dalından,
Gökte yalpalayarak,
Yükseldi havalara.
Sürüklendi bir müddet
Mücadele ederek,
Hırçın rüzgâra karşı
Uzun müddet dırendı.
Ne çareki sonunda,
Kadere boyun eğdi.
O saramış renginden
Eser dahi kalmadı.
Karıştı toz toprağa,
Çamurlara sıvandı.
Artık tutmadı kimse,
Zavallıcık elinden.
Kaderiyle başbaşa
Kala kaldı yerinde,
Kara toprak onada,
Yer verdi sinesinde.